Sinds landen door COVID-19 in (semi)lockdown gingen, zag ik veel artikelen verschijnen over de impact die dit zal hebben op opleidingen. Mensen worden verplicht om op zoek te gaan naar nieuwe manieren om kennis te delen. Ze ontdekken technologieën waarvan ze het bestaan enkele weken geleden niet eens vermoedden.
Crisis en opportuniteit gaan hand in hand. John F. Kennedy vatte het mooi samen: “In het Chinees bestaat het woord voor ‘crisis’ uit twee tekens. Het ene staat voor gevaar en het andere voor kans.”
Een van de grootste kansen is waarschijnlijk dat we opnieuw moeten nadenken over de manier waarop we onze kinderen opleiden, net als iedereen die zich blijft bijscholen. Al te vaak nemen we de tijd niet om na te denken en springen we meteen op oplossingen die geen lang leven zijn beschoren.
Ik sprak met heel wat bedrijfsleiders met L&D-afdelingen die nu overuren draaien omdat ze hun opleidingsaanbod in sneltempo moeten digitaliseren. Dit resulteert in veel gevallen in een oplossing waarin klassikale opleidingen worden vervangen door live webinars. Kortom, we beroepen ons op technologie om kennis op een andere manier over te brengen. Maar we lopen een grote kans mis … De kans om de oude manier van opleiden compleet te transformeren, in een manier die zoveel motiverender is voor de cursist, en waarbij leerstof zoveel beter blijft hangen.
Daarom schijn ik mijn licht op 4 transities in het opleidingsdomein (door Danny Iny besproken in zijn fantastische boek Leveraged Learning) die onze manier van leren en lesgeven helemaal op zijn kop zetten:
1. Van realtime tot semi-synchroon
In het verleden kenden we maar één formule: die waarin de cursist vooraf perfect wist om hoe laat hij waar moest zijn om les te krijgen van een leerkracht of docent. Maar omdat we meer kennis moeten vergaren dan ooit tevoren en steeds minder tijd hebben om die leerstof te verwerken, zijn zulke traditionele leermethoden niet langer efficiënt.
We zijn ondertussen vertrouwd met gecombineerde leermethoden, hoewel nog zovelen het moeilijk vinden om 3 te maken van 1 + 1.
2. Van ‘voor het geval dat’ tot ‘precies op tijd’
Leren was ooit iets dat je deed voor je aan je werkend leven begon. Maar dat gaat in onze moderne wereld niet langer op. Het is zoveel gemakkelijker als je toegang hebt tot informatie en opleidingen wanneer je ze echt nodig hebt. Omstandigheden veranderen immers zo snel dat de kans groot is dat kennis die je opdeed ‘voor het geval dat’ al achterhaald of irrelevant is tegen de tijd dat je ze ook echt nodig hebt. Lawrence Summers, voormalig rector van Harvard University, zei: “Steeds meer zal alles wat je leert binnen de tien jaar achterhaald zijn. De leermethode zelf wordt dus de belangrijkste les.”
Dus geen stortvloed aan lessen aan het begin van onze loopbaan meer. Maar wat komt er dan in de plaats? Het antwoord schuilt in opleidingen in kleine deeltjes, gespreid over ons hele leven. Het project Stanford 2025 voor een nieuwe toekomst van opleidingen voorspelt dat de huidige vier jaar tussen de leeftijd van 18 en 22 zullen worden vervangen door zes jaar gespreid over een heel leven.
Die transitie naar levenslang ‘just in time’ is volop aan de gang. Maar in de context van levenslang leren is het niet vanzelfsprekend om je een heel semester vrij te maken voor de ontwikkeling van vaardigheden … laat staan één of meerdere jaren! Opleidingen worden dus ingekort en zo ontworpen dat je ze tussendoor kunt volgen, terwijl het leven gewoon zijn gangetje blijft gaan.
Rohit Bhargava noemt het ‘light-speed learning’ in zijn boek Non-Obvious. Om het met zijn woorden te zeggen: “De weg naar de beheersing van eender welk onderwerp verloopt vlotter en sneller met de hulp van behapbare leermodules die studeren tijdsefficiënter, motiverender, nuttiger en leuker maken.”
3. Van informatie tot transformatie
Pure kennis is relatief gemakkelijk op te nemen. Het enige wat je nodig hebt, is een goede uitleg en misschien wat herhaling. En dan zit je wel goed. De ontwikkeling van een vaardigheid kan beginnen met een goede uitleg en herhaling. Maar dit is niet genoeg.
Je hebt ook de input en ervaring van levensechte toepassingen nodig. Je hebt feedback nodig om te weten of je op de juiste weg zit of je koers moet bijstellen. Je moet de opportuniteit hebben om die aanpassingen te doen en de resultaten te zien.
Leren kan pas echt transformerend zijn als het is opgebouwd rond de unieke krachten en mogelijkheden van de cursist in kwestie. Het bijkomende voordeel is dat de motivatie bij de cursist zo groter wordt, net nu het steeds moeilijker wordt om iemands aandacht te blijven vasthouden.
4. Van verplicht tot vrijwillig
In bijna iedere HR-conferentie heb je altijd minstens één keynotespreker die benadrukt hoe belangrijk het is dat werknemers hun eigen keuzes kunnen maken in hun ontwikkeling. Het is dan de taak van de organisaties om een menu op te stellen met de verschillende opleidingen en hun medewerkers daar dan uit te laten kiezen. Studenten hebben ook steeds meer vrijheid om te kiezen welke cursussen ze willen volgen in welk semester, en kunnen zo een gepersonaliseerd curriculum opstellen. Wel, ik ben het eens … en oneens met die beweringen.
Vroeger, toen men cursisten meer vrijheid begon te geven, werden er vaak MOOC’s (Massive Open Online Courses) ingericht. Maar na verloop van tijd begon het te dagen dat die in de meeste gevallen niet werkten. Heel wat onderzoek heeft uitgewezen dat slechts 15% van de MOOC’s wordt voltooid. Waarom is dat cijfer zo extreem laag? Willen mensen niet leren? Zijn we wezenlijk niet in staat om af te maken waar we aan beginnen?
Misschien moeten we de reden niet te ver zoeken. Misschien bieden MOOC’s gewoon te veel vrijheid en keuze. Eén ding is duidelijk. We hebben nood aan een gezond evenwicht tussen vrijheid geven en sommige aspecten van het traject verplicht maken.
Soms worden die lage voltooiingscijfers toegeschreven aan een steeds korter wordende aandachtsboog. De statistiek komt van een verkeerde interpretatie van een studie die Microsoft in 2015 deed. Deze studie toonde aan dat het ongeveer 8,5 seconden duurde voor de aandacht van de proefpersonen afdwaalde van datgene wat hen werd voorgeschoteld. Maar wat de studie ons écht vertelt, is dat het 8,5 seconden duurt voor de cursist zich in gedachten gaat afvragen of er niets interessanter is om op te focussen.
Ontwikkelaars van opleidingen kunnen kiezen uit twee strategieën om die uitdaging het hoofd te bieden:
- Beperk de keuze: voer weer startdatums, einddatums en deadlines in om de student/cursist letterlijk en figuurlijk bij de les te houden.
- Ontwikkel opleidingen die motiverend genoeg zijn om te verzekeren dat studenten ze verkiezen boven andere dingen die om hun aandacht vragen.
De vier hierboven omschreven transities voltrekken zich op dit moment en zullen de manier waarop wij opleidingen geven en volgen diepgaand veranderen.
Ik hoop oprecht dat docenten en bedrijfsleiders die transities in hun achterhoofd houden en de huidige situatie transformeren in een kans om er het maximum uit te halen. Technologie zal een cruciale rol spelen in de ondersteuning van die transities en enorm veel mensen voortstuwen in hun levenslang leertraject.
Guy Van Neck
Oprichter & CEO MobieTrain
